مهستی

افتخار دَدِه‌بالا (25 آبان 1325 – 4 تیر 1386) که با نام هنری مهستی شناخته می‌شود، خواننده موسیقی سنتی و پاپ ایرانی بود که بیش از چهار دهه فعالیت داشت. از او با نام‌هایی چون «بانوی آواز گل‌ها و دل‌ها و بانوی حنجره طلا » یاد می‌شود. مهستی دارای گستره صوتی متزوسوپرانو بود. وی کمی پیش از انقلاب از ایران خارج شد، ابتدا به بریتانیا و سپس برای همیشه به ایالات متحده رفت و تا زمان مرگ در آن کشور زندگی می‌کرد. بیشتر آثاری که او پس از انقلاب اجرا کرد در قالب ترانه‌های پاپ، سنتی و مردمی هستند. مهستی خواهر کوچک‌تر هایده، خواننده ایرانی بود. پرویز یاحقی استعداد خوانندگی او را در نوجوانی کشف کرد. یاحقی صدای او را در یکی از نشست‌ها به‌طور اتفاقی می‌شنود و بسیار به صدایش علاقه‌مند می‌شود و وی را به خوانندگی و موسیقی تشویق می‌کند.  هایده از مهستی بزرگ‌تر بود اما مهستی به‌علت تجرد، زودتر از خواهر خود پا در وادی هنر گذاشت. وی نام هنری خود را از مهستی گنجوی شاعر معروف ایرانی برگرفت. شروع کار مهستی در سن 19 سالگی در برنامهٔ گل‌ها شماره 420 و با خواندن ترانه‌ای به نام آن که دلم را برده خدایا ساختهٔ بیژن ترقی در سبک موسیقی سنتی ایرانی بود اما پس از طی زمان و همراه با گرایش عمومی برای موسیقی پاپ به‌خصوص در دوران پس از انقلاب ، آهنگ‌هایی نیز در این سبک اجرا نمود. نخستین کار وی در این زمینه ترانهٔ بچه نشو ای دل ساختهٔ جهانبخش پازوکی بود. در سال 2005 میلادی، آکادمی جهانی هنر، ادبیات و رسانه از وی برای بیش از 40 سال فعالیت در زمینهٔ موسیقی سنتی ایرانی و مردمی و پاپ ایرانی تقدیر به عمل آورد و به وی نشان شیر طلایی اهدا گردید. از او با احتساب گل‌های رنگارنگ حدود چهل آلبوم برجای مانده‌است. مهستی پس از انتشار آلبوم موفق «از خدا خواسته» در حالی که مشغول تهیهٔ آلبومی دیگر با همکاری شادمهر عقیلی بود، پس از چهار سال بیماری سرطان روده بزرگ در سانتا روزا، کالیفرنیا  صبح 4 تیر 1386 خورشیدی در سن 60 سالگی درگذشت.