یونس دردشتی

یونس دردشتی خواننده موسیقی اصیل ایرانی بود.در سال 1288 خورشیدی در اصفهان در یک خانواده یهودی پا به جهان گذاشت که صدای خوش و خوب و رسا در آن موروثی بود. از پنج‌سالگی خوانندگی را نزد پدر آغاز کرد و مشغول یادگیری ردیف‌ها و مقام‌های آواز ایرانی گردید. مناجات یهودیان را به زبان عبری در دستگاه‌های ایرانی با صدای خوش قرائت می‌کرد. شوق و علاقه او به موسیقی و آواز به حدی بود که حتی در سنین کم به هیچ چیز جز موسیقی فکر نمی‌کرد و به فراگیری موسیقی نزد پدر می‌ پرداخت.در سیزده‌ سالگی پدرش درگذشت و پس از آن برای یادگیری شیوه‌ های آواز سنتی به صفحات گرامافون گوش می‌ داد. تا این‌ که به محضر استاد موسی نی‌ داوود راه یافت و نزد او فراگیری هنر موسیقی و دستگاه‌ های موسیقی سنتی ایرانی را به‌ صورت جدی آغاز کرد. او دل‌ باخته روش جلال‌ الدین تاج و ظلی و اسماعیل ادیب خوانساری در خوانندگی بود. نخستین کنسرت او به‌ همراه یحیی زرین‌ پنجه در گراند هتل اجرا شد که در آواز دشتی بود و از موفقیت فراوانی برخوردار گشت و همین موفقیت سبب شهرت و معروفیت بیش از حد برای او شد و به این ترتیب به رادیو راه یافت. وی در طول همکاری خود با رادیو، با هنرمندانی چون مرتضی محجوبی، حسین یا حقی، ابراهیم منصوری، جلیل شهناز همکاری داشت و تمام دستگاه‌ های ایرانی را اجرا کرد، تا جایی که او را «بلبل رادیو» لقب دادند. یونس دردشتی هیچ‌ گاه معروفیت و شهرت خوانندگانی همچون غلامحسین بنان را پیدا نکرد و از آثار به‌جای‌ مانده از وی تنها می‌ توان به تعدادی آثار رادیویی و چند صفحه گرامافون همراه سنتور عباس زندی و تار ابراهیم سرخوش و همچنین چند آواز تصنیف قدیمی اشاره کرد اما با اینحال به عنوان یکی از صداهای ماندگار تاریخ موسیقی ایران از صدای او در آلبوم صد سال آواز آمده‌ است. یونس دردشتی پس از انقلاب با توجه به محدودیت‌ هایی که برای اقلیت‌ ها وجود داشت به آمریکا مهاجرت کرد.
یونس دردشتی سرانجام 10 اسفند 1374 در نیویورک آمریکا درگذشت.