اسدالله ملک

اسدالله ملک (زاده 14 مرداد 1320 – درگذشته 9 بهمن 1380) نوازندهٔ ویُلن، کمانچه و آهنگساز و ملودی‌پرداز اهل ایران بود. و برادر کوچکتر حسین ملک بود و برادر دیگری به اسم عبدالله نیز داشت. این سه برادر تحت تأثیر دایی‌هایشان (علی‌اکبرخان زنگنه، علی‌اصغرخان زنگنه و محمدخان زنگنه که از موسیقی‌دانان دورهٔ قاجاریه بودند) هر سه به موسیقی پرداختند که از آن بین٬ عبدالله به تنبک، اسدالله به کمانچه و ویولن، و حسین به سنتور روی آورد. اسدالله ملک در کودکی با ساز ویلُنی که در منزل داشتند، تمرین و نواختن را آغاز نمود. او پس از مدتی به کلاس ابوالحسن صبا راه یافت و حدود سه سال نزد وی آموزش دید و از شاگردان خاص او گردید.پس از آن به هنرستان موسیقی ملی وارد شد.وی در سال 1337 در سن 17 سالگی، همکاری خود را با رادیو آغاز کرد و با ساخت قطعهٔ سرشناس «گریه لیلی» در آواز دشتی آهنگسازی و تکنوازی حرفه‌ای را تجربه نمود. پس از آن، قطعهٔ چهارمضراب دیگری در آواز بیات اصفهان ساخت و اجرا نمود که آن هم به شهرت رسید. نخستین آثار باکلام اسدالله ملک با صدای خوانندهٔ نامدار ایران، «دلکش» که با حمایت و پشتیبانی وی به رادیو راه یافته بود، به ضبط رسید. «حکایت دل» نام نخستین تصنیف او با شعر «بیژن ترقی» است. او پس از اخذ دیپلم از هنرستان موسیقی ملی، تحصیلات عالی موسیقی خود را در دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران دنبال کرد. وی پس از پایان تحصیلات دانشگاهی و به دنبال آن، درگذشت ابوالحسن صبا، تدریس در هنرستان موسیقی ملی را آغاز کرد و ادارهٔ کلاس صبا را به مدت 3 سال در دست گرفت. و سرانجام اسدالله ملک، 9 بهمن سال 1380 پس از 2 سال بیماری، در سن 60 سالگی، بر اثر تومور مغزی در بیمارستان ایرانمهر تهران درگذشت.